Αγαπημενα παλια τραγουδια <3<3<3

Ohhh...Macarena!

I love it

Let 's dance!

Las Ketchup 4 ever

Ας χορεψουμε!

Για να βλεπω χερια....Παμε!!!

Τα καλυτερα τραγουδια εκεινης της εποχης....

Και οι χορογραφιες σχιζουν!

I love them

Οι αναμνησεις των παιδικων χρονων

Εχω πιασει τον εαυτο μου πολλες φορες, ειτε μονο ειτε με παρεα, να συζηταμε και να σκεφτομαστε το παρελθον μας...τα παιδικα μας χρονια...Μοιαζουμε με γριουλες σε κουνιστες καρεκλες που διηγιουνται στα εγγονια τους τα τοτε χρονια...Ειμαστε ομως μονο 15-16 χρονων....τα χρονια δεν εχουν περασει αλλα εμεις τα βλεπουμε μακρια στο παρελθον. Σαν να ναι χιλιαδες χρονια πισω...Γελαμε, κλαιμε απο χαρα γιατι συνηδιτοποιουμε τις βλακειες, τα λαθη και τις ανοησιες μας. Θυμομαστε τι ωραια ηταν τα χρονια στ δημοτικο...Ξεχνιαστα, ανεμελα...χωρις προβληματα και εννοιες. Μας ενιαζε η φιλια μας και το παιχνιδι...Απεναντιας με τωρα που κυρια μας ασχολια η μοδα, τα αγορια και τιποτε αλλο

Για παραδειγμα σημερα λεγαμε για τα παιδικα...Φλινστοουνς, ποκεμον, σειλορ μουν, γιου γκι ο, πητερ παν, παουερ ρειντζερ....εργα απλα γεματα χαρα και γελιο.

Μιλησαμε φυσικα και για τα παιχνιδια...Κυνηγητο, αμπαριζα, λαστιχο, σχοινακι, μηλα, καρτες και ταπες, κρυφτο,σαλαμακι...Ολο γελιο και ξενοιασια.

Τωρα ολα αυτα δεν υπαρχουν...και οσα υπαρχουν δεν ειναι ετσι...δεν εχουν τοσο γελιο να πρσφερουν...

Λεγαμε για το πως ανεβαιναμε πανω σε καναπες, πολυθρονες με ραβδια και φωναζαμε...Καλω την δυναμη του Φεγγαριου...Φςςςςς! Τι βλακειες που καναμε οταν ειμασταν 5-7 χρονων...Αγαπημενα χρονια

Βγαιναμε στα στενα με μια μπαλα και τα ποδηλατα και πανω κατω πανω κατω...Ετσι διασκεδαζαμε

Τωρα τιποτα δεν μοιαζει μ αυτα...ακομα και απο την ηλικια των 9 τα παιδια κανουν κλικες και κουτσμπολευουν τους αλλους..Που ειναι τα ομορφα χρνια μετα τραγουδια, τα παιχνιδια και τα εργα μας? Πουθενα!

Οοοο....Μακαρενα! Αγαπημενο τραγουδακι <3<3<3

Αυτες ηταν καποιες απο τις αναμνησεις των παιδικων μου χρονων...Υπαρχουν πολλες ακομα που αν κατσω να τις πω δεν θα τελειωσουμε ουτε αυριο...Γιατι πολυ απλα τα χρονια εκεινα δεν θα ξαναρθουν...Οσο καιρος και να περασει θα τα θυμαμαι ακομα με νοσταλγια γιατι απλα εκεινα ηταν τα καλυτερα χρονια της ζωης μου και τα πιο αθωα φυσικα

Η δυναμη της αγαπης

Αχχχ...ενα μονο θελω να πω...Δεν ξερω πως, γιατι αλλα ξερω ενα πραγμα που ειναι πιο σημαντικο απο ολα αυτα...Ειμαι χαρουμενη, Ι m happy, je suis heureux...Σε ποια γλωσσα θελετε να το πω για να το καταλαβετε...Και για ολη αυτην την χαρα οφειλεται ενα και μονο ατομο..Οχι δεν ειναι οι φιλοι μου που τοσο αγαπω αλλα ο Χ...! Ναι...αζαπες μου ειμαι happy χαρη σ αυτο το ατομο...Δεν μπορω να το πιστεψω...Πρωτη φορα νιωθω ετσι και δεν μπρω να το εξηγησω..Μπορει να οφειλεται στο οτι εχω καποιες, μικρες μεν, πιθανοτητες να γινει κατι...

Βεβαια δεν γραφω αυτο το κομματι για να σας μιλησω γι αυτο το ατομο, που πραγματικα θα το ηθελα, αλλα για να σας πω για την δυναμη της αγαπης...Το ποσο μπορει να σε αλλαξει.

Λογικα οι περισσοτεροι μπορει να το εχετε νιωσει...Μιλαω γι αυτο το συναισθημα που σε κανει να θες να φωναξεις απο την χαρα σου, να γραψεις παντου τα ονοματα σας αλλα και οτι δεν μπορεις να κοιμηθεις..Αυτο ειναι η αγαπη,αν κι οχι καθαρη γιατι στην ηλικα μου ειναι καπως αυθορμητο και αβεβαιο να πεις σ αγαπω...Και ετσι και γω νιωθω αυτο το συναισθημα για πρωτη φορα. Κολλησα και δεν μπορω να το αποφυγω.

Το ομολογω...Ειμαι ερωτευμενη και κολλημενη με ενα ατομο...Τωρα αν θα υπαρξει ανταποκριση δεν ξερω αλλα....!

Τεσπα...αυτη ειναι η δυναμη της αγαπης....Ολα αυτα που νιωθεις, που σου θολωνουν το μυαλο, και εισαι σαν χαζοχαρυμεν χωρις καποιο συγκεκριμενο λογο, αν εξαιρεσουμε οτι αγαπας!

Αχχχ....συγνωμη αν το κειμενο ειναι καπως...αλλα ηθελα να τα βγαλω απο μεσα μου και να τα μοιραστω μαζι σας

I am happy!

Θεωριες των s1ngles(Γ μερος)

Θεωρία Νο 201 1/2
Λένε πως λίγο πριν πεθάνεις,
περνάει όλη σου η ζωή μπροστά από τα μάτια σου...
Κάτι σαν να ξεκινάς ταξίδι στην αιωνιότητα
και να έχεις δικαίωμα να πάρεις μαζί σου ένα μόνο DVD.
Κάποιες σκηνές τις βρήκαμε γραμμένες και κάποιες τις έχεις γράψει μόνος σου.
Αυτή την ταινία θα βλέπεις ξανά και ξανά.
Οι σκηνές που έπαιξες σωστά θα σου χαρίζουν απόλυτη ευτυχία
και αυτό το κομμάτι της ταινίας θα λέγεται Παράδεισος.
Και σε όσες έπαιξες λάθος θα νιώθεις
το ακριβές ποσό δυστυχίας που προκάλεσες στους άλλους ξανά και ξανά...
Και αυτό το κομμάτι της ταινίας θα λέγεται Κόλαση.
Μια ταινία για μια ολόκληρη αιωνιότητα!
Φρόντισε να την φτιάξεις καλή!

ΘΕΩΡΙΑ Νο 2 :
Ο χωρισμος μας απο έναν αντρα πρεπει να αντιμετωπιζεται σαν την καθημερινη μας αφοδευση. Πατα 2 φορες το καζανακι για να βεβαιωθεις οτι η κουραδα εχει φυγει μια και καλη απο τη ζωη σου

Υπάρχουν 2 είδη απροόπτων. Αυτά που δεν έχουν συμβεί ακόμα και αυτά που έχουν συμβεί, αλλά δεν τα γνωρίζεις. Και τα 2 μπορούν να σε τσακίσουν, και να βρεθείς απ’ τη μια στιγμή στην άλλη, αντιμέτωπος με καταστάσεις που ποτέ δε θα ‘θελες να ζήσεις.

Ζούμε τη ζωή μας χωρίς ανθρώπους γιατί έχουμε γίνει πιο εγωιστές από ποτέ. Η οικογένεια, είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε ό,τι κι αν γίνει. Αλλά μερικές φορές οικογένεια, μπορεί να είναι και οι φίλοι μας.

Ζούμε τη ζωή μας χωρίς ανθρώπους γιατί έχουμε γίνει πιο εγωιστές από ποτέ. Η οικογένεια, είναι οι άνθρωποι που αγαπάμε ό,τι κι αν γίνει. Αλλά μερικές φορές οικογένεια, μπορεί να είναι και οι φίλοι μας.

Θεωριες των s1ngles(Β μερος)

--Η ζωη ειναι σαν μια παρτιδα ταβλι..Πλακωτο,πορτες,φευγα.Το κακο ομως ειναι οτι ποτε δεν ξερεις τι μπορει να σου φερει η επομενη ζαρια.. Τι γίνεται όμως όταν οι ζαριές της ζωής έρχονται ανάποδα; Είναι καλύτερα να σταματήσεις το παιχνίδι, ή μήπως αξίζει να παίξεις ένα ακόμα?? Τ Κ
ιΚαι αν η ζωη ειναι ενα παιχνιδι ταβλι,τι γινεται οταν το πεπρωμενο χτυπαει το πουλι σου και το ξαναστελνει στην αφετηρια? Εχεις παντα τη δυναμη να ξαναρχισεις απο την αρχη?

----Αν η αγαπη ειναι τοσο ομορφο πραγμα,γιατι τοσα πολλα τραγουδια την συνδεουν με τον πονο? Κι αν τελικα η αγαπη εινια μια βαθια σαδομαζοχιστικη συνηθεια,γιατι συνεχιζουμε να ερωτευομαστε?

-----Αν η ζωη ειναι ενα παρτυ,μπορεις παντα να διαλεξεις ποιοι ανθρωποι θα ερθουν στο δικο σου? Η πρεπει απλα να καλωσορισεις οποιους εμφανιστουν?

---...Από τότε που ο πρώτος πρωτόγονος είδε ένα βουβάλι και αποφάσισε να το κυνηγήσει στον άνθρωπο άρχισε να βάζει στόχους
Ναι πρέπει να είναι κωδικοποιημένο σε κάποιο γονίδιο του DNA μας δεν εξηγηται αλλιώς, δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς να κυνηγάμε κάτι.
Αλλά κάθε φορά που βάζουμε ένα στόχο εμφανίζονται κάτι μικροσκοπικά , ανεπιθύμητα μικροπραγματάκια που ονομάζονται εμπόδια. Μπορούμε να τα ξεπεράσουμε;
Και αν η ζωή είναι δρόμος μετ' εμποδίων, αξίζει να ξεκουνηθούμε από την αφετηρία μας, όταν το μόνο σίγουρο είναι ότι θα φάμε τα μούτρα μας;


----Στα μαθηματικά του έρωτα κάθε αριθμός απειλείται από τον επόμενο...
1: Ξεκινάμε μόνοι, άλλες φορές μένουμε στο ένα και άλλες φορές νιώθουμε μοναξιά. Και επειδή το ένα πια δε μας φτάνει, προχωράμε στον επόμενο αριθμό...
2: Γνωρίζουμε ανθρώπους τους βάζουμε στη ζωή μας και αν ταιριάζουμε δημιουργούμε ζεύγη.
-Πολύς κόσμος νομίζει ότι όταν το καταφέρνουμε αυτό, τα προβλήματα μας έχουν τελειώσει
-Αλλά δεν είναι έτσι. Γιατί μερικές φορές το δύο δε μας φαίνεται αρκετό.
-Και είτε το θέλουμε είτε όχι... Κάποια στιγμή μπαίνει στη ζωή μας το τρία!
-Και τότε είναι που τα πράγματα αρχίζουν και γίνονται πραγματικά πολύπλοκα!
1,2,3-ΠΑΜΕ!

---Παιχνίδια του μυαλού
Ο άνθρωπος χρησιμοποιεί μόνο το 8 με 10 τις εκατό του εγκεφάλου του
-Με λίγα λόγια είναι σαν να βάζουμε ένα τεράστιο εκσκαφέα να μας ανοίξει τρύπα στην άμμο.
-Που καμία φορά βαριέται και αρχίζει τις πασιέντζες.
-Και αν βαρεθεί πάρα πολύ, το ρίχνει στο Μπραντ-Εφερ με τους άλλους εγκεφάλους γύρο του
-Ναι. Το ερώτημα είναι μήπως είναι καλύτερα να τον αφήνουμε στην ησυχία του;

----Η μάχη των φύλων

Γυναίκες(Ράνια, Λίλα και Κατερίνα):
Το τελευταίο πράγμα που θυμόμαστε να συμφώνησαν άντρας και γυναίκα στην ιστορία του σύμπαντος ήταν να δαγκώσουν το μήλο στην Εδέμ...
-Και όλοι θυμόμαστε πως τελείωσε αυτή η ιστορία...
-Μας έδιωξαν όλους μαζί από τον παράδεισο και από τότε δεν έχουμε σταματήσει να πλακωνόμαστε...
-Ποιό τελικά είναι το ανώτερο φύλο;
-Και αν εξαιρέσεις ότι πρέπει να συνεργαστούμε για την αναπαραγωγή του είδους...
-Δεν συμφωνούμε σχεδόν σε τίποτα άλλο

Άνδρες(James, Μπίλη και Τζάμπα):
Ούτε και σε αυτό!
-Εμείς το θέλουμε συχνότερα και αυτές έχουν πονοκέφαλο!
-Τελικά είμαστε είδη συμβατά;

Ράνια:
Ή πρέπει να βρει ο καθένας τον δικό του πλανήτη να μετοικήσει;

----Η δύναμη της συνήθειας

Οι άνθρωποι πάντα μπορούν να αλλάξουν προς το καλύτερο...
-Αλλά κανείς δεν προσπαθεί να βελτίωση τον εαυτό του...
-Όλοι νομίζουν ότι ο διπλανός τους έχει το πρόβλημα και προσπαθούνε να βελτιώσουν αυτόν...
-Αλλά ακόμα και αν θελήσεις να αλλάξεις...
-Πόσο εύκολο είναι να πας κόντρα στην δύναμη της συνήθειας;


Φωτογραφιες από το παρελθον, στιγμες παγωμενες στο χρονο, μας θυμιζουν όλα οσα ζησαμε, οσα δεν μπορουμε να εχουμε πια. Αλλα αν αφεθουμε, μπορουν να μας παγωσουν μαζι. Γιατι δεν μπορεις να περνας ολη σου την ζωη ξεφυλλιζοντας παλιες φωτογραφιες. Ερχεται καποτε η στιγμη που πρεπει να βγεις εκει εξω και να φτιαξεις καινουργιες.
_________________

Θεωριες των s1ngles(A μερος)

Θεωρία Νο 18
Η ζωή είναι σαν να οδηγείς στην εθνική με μια κουβέρτα στο παρμπρίζ. Ποτέ δεν ξέρεις τι πρόκειται να σκάσει πάνω σου με 180 χλμ/ώρα.

ΘΕΩΡΙΑ Νο 105
Ο γάμος είναι η ποιο καλοστημένη πλεκτάνη στην ιστορία της ανθρωπότητας
Όσο αποφασισμένος και να ‘σαι να μην παντρευτείς η κοινωνία έχει περισσότερους τρόπους να στην φέρει απ’ ότι φαντάζεσαι.

ΘΕΩΡΙΑ Νο 106
Γιατί δεν υπάρχουν ποια παρέες?
Γιατί έχουμε γίνει ποιο εγωιστές.
Γιατί δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στο τι θέλουμε να κάνουμε παρά στο με ποιους.
Γιατί όλοι μας έχουμε πληγωθεί από φιλίες και δυσκολευόμαστε να επενδύσουμε ξανά σε καινούργιους ανθρώπους.
Έτσι γλιτώνουμε μεγάλα κομμάτια απογοήτευσης.
Αλλά… χάνουμε και μεγάλα κομμάτια συντροφικότητας


ΘΕΩΡΙΑ 6
Από την πρώτη στιγμή που τα πρωτόνια αντίκρισαν τα ηλεκτρόνια ενώθηκαν με έρωτα κεραυνοβόλο. Όμως όπως όλοι ξέρουμε ο κεραυνοβόλος έρωτος μπορεί μερικές φορές να σε τινάξει στον αέρα.


Θεωρία Νο 114: Ο ερωτας είναι σαν μεταξωτό υφασμα........
Πέρνει το σχήμα του κορμιού που τυλίγει.......
Μπορεί να μη φαίνεται αλλά υπάρχει...........

Θεωρία Νο 17
Η μοναξιά είναι σαν την πεινά. Όπως ακριβώς η πεινά μας δημιουργεί την ανάγκη
να φάμε για να μη πεθάνουμε, έτσι ακριβώς και η μοναξιά μας δημιουργεί την
ανάγκη να γνωρίσουμε ανθρώπους για να μη μείνουμε μόνοι.

Θεωρία Νο 27
Περνάμε τις ζωές μας αναζητώντας την ευτυχία. Μερικές φορές την αναζητάμε τόσο επίμονα που ξεχνάμε να είμαστε ευτυχισμένοι.


και η αγαπημένη μου:

Θεωρία Νο 104
Τα σταυρόλεξα φτιάχνονται από ψυχανώμαλους σαδιστές
που χαίρονται με την άγνοια των άλλων. Γι'αυτό το λόγο
πρέπει ν'αποφεύγονται από ανθρώπους με προβλήματα αυτοπεποίθησης.


Θεωρία Νο 115
Στην ζούγκλα της ζωής μας την αγάπη την συναντάμε σπάνια. Όταν όμως εμφανίζετε μπροστά μας είναι σαν τα αγριολούλουδα. Έρχεται σε πολλές διαφορετικές αποχρώσεις, φυτρώνει εκεί που δεν την περιμένεις και μπορεί να επιβιώσει κάτω από πάρα πολύ δύσκολες συνθήκες. Όπως κάθε λουλούδι σημαίνει κάτι διαφορετικό για τον καθένα μας... και πεθαίνει αν προσπαθήσεις να την βάλεις σε συσκευασία.


ΘΕΩΡΙΑ Νο 7
Tα αντίθετα έλκονται και το ζωντανό παράδειγμα είμαι εγώ. Ήμουν ο πιο φυσιολογικός άνθρωπος στον κόσμο και σύγχρονος ο μεγαλύτερος μαλακομαγνήτης που υπήρξε ποτέ.

ΘΕΩΡΙΑ Νο 8
Αναθεώρηση της θεωρίας ν 3 εξακολουθώ να πιστεύω ότι η πραγματική ευτυχία πηγάζει μόνο από τον ίδιο μας τον εαυτό… μερικές φορές προέρχεται και από καλούς φίλους ειδικά όταν ξυπνάνε στις 7 το πρωί να έρθουν μαζί σου στην εκκλησία

ΘΕΩΡΙΑ Νο 9
Ξέρεις ότι το προηγούμενο βράδυ έχεις πάει σε ένα παρά πολύ καλό πάρτυ όταν: ξυπνάς με πόνους σε όλο σου το κορμί και έχεις ένα τεράστιο hangover όλοι σου οι φίλοι είναι επίσης χαλιά και κανείς δεν έχει κοιμηθεί σπίτι του.

"όταν οι ζαριές της ζωής έρχονται ανάποδα, είναι καλύτερο να σταματήσεις το παιχνίδι; ή μήπως αξίζει να παίξεις ένα ακόμα;"

"έχει νόημα να κυνηγάς το ουράνιο τόξο; Και τι γίνεται όταν δεν καταφέρνεις να το πιάσεις;"

" Η γραμμή που ενώνει δυο σημεία ορίζει και την μεταξύ τους απόσταση. Και το ερώτημα είναι: αξίζει να την καλύψεις;"

"Μπορούμε να συμπληρώσουμε τα κενά μας; Και πως ξέρουμε αν τα συμπληρώσαμε σωστά;"

"Η ζωή είναι γεμάτη δίχτυα. Κι αν σ'ένα απ'αυτά πιαστείς; Υπάρχει πάντα τρόπος να ξεφύγεις;"



ΘΕΩΡΙΑ Νο 13
Τα παιδιά είναι τιμωρία. Η μεγαλύτερη απειλή των γονιών στα παιδιά τους είναι: "δεν θα κανείς και εσύ παιδιά; θα δεις." Τα παιδία κάνουν δικά τους παιδιά και πληρώνουν για όλη την ταλαιπωρία που προξένησαν στους γονείς τους. Αυτός ο φαύλος κύκλος ξεκίνησε από τον ίδιο το Θεό όλα ήταν μια χαρά μέχρι που αποφάσισε να κάνει τον Αδάμ και την Εύα όταν αυτοί τον παράκουσαν τι έκαναν τους τιμώρησε. Πως τους τιμώρησε? Τους έδωσε παιδιά. Και ερωτώ αν ο ίδιος ο Θεός δε μπόρεσε να συμμορφώσει τα παιδιά του πόσες ελπίδες έχουμε εμείς ε?

ΘΕΩΡΙΑ Νο 14
Τα μωρά είναι χαριτωμένα και μυρίζουν όμορφα. Γι αυτό φρόντισε η φύση. Αλλιώς ποιος λογικός άνθρωπος θα έφερνε στον κόσμο ένα πλάσμα που: κατουράει και χέζει συνέχεια συνήθως πάνω σου, καταπίνει ότι χωράει στο στόμα του μ’ αποτέλεσμα να το τρέχεις κάθε τρις και λίγο στο νοσοκομείο. Παρ όλο που του έχεις αγοράσει παιχνίδια αξίας πάνω από 3,5 εκατομμύρια ευρω ποτέ δεν είναι ευχαριστημένο μέχρι να μπεις στην φυλακή από χρέη. Κάνει περισσότερη φασαρία απ τους iron maiden και τους metallica μαζί και κλαίει όλη νύχτα μέχρι να νοσηλευτείς για υπερκόπωση. Αν τα μωρά δεν ερχόντουσαν σε αυτή την τρις χαριτωμένη συσκευασία το ανθρώπινο είδος θα ήταν υπό εξαφάνιση. Όσο για μένα? Ίσως και να ’ταν καλύτερα.


ΘΕΩΡΙΑ Νο 20
Λένε ότι ο Θεός μας έφτιαξε κατ εικόνα και καθ’ Ομοίωση. Και ερωτώ: είχε και Αυτός τόσα προβλήματα όσα εμείς? Πολύ αμφιβάλλω

Θρανια

Θρανιο: ειδικο καθισμα για μαθητες για γραψιμο...αλλα δεν ειναι μονο αυτο. Τα θρανια δεν ειναι απλα αψυχα, ξυλινα αντικειμενα που μας βοηθουν στο γραψιμο ειναι αντικειμενα ψυχικα συνδεδεμενα με καθε ενα μαθητη...Κι ο λογος? Απλος....γιατι εκει ζουμε καθε μας στιγμη, καθε μας ονειρο, καθε μας σκεψεις...το μοιραζομαστε μαζι του αθελα μας...Θα γραψυμε πανω κι αυτο πυ θα γραψουμε θα αντιπροσωπευει την ψυχικη μας κατασταση εκεινη την στιγμη...Χαρα, γελιο, θλιψη, θυμος....αυτο θα τ νιωσει και θα μας συμπαρασταθει...Οχι δεν μπορεις να μας μιλησει και να μας συμβουλευσει αλλα κανει κατι καλυτερο...Μας παρεχεται σωματι και ψυχη...Μας επιτρεπε να γραψυμε πανω του χωρις κανενα προβλημα, να το κλωτσησουμε και να τ αγνοησουμε...Δεν θα αντιδρασει...θα καταπιει το πονο του παρεα με τον δικο μας...Γιατι θα γευτει στην επιφανεια του τα δακρυα μας...ειτε χαρας ειτε λυπης.

Ολα αυτα θα τα καταπιει...θα μας σταθει διπλα...αλλα οσο ειμαστε εκει, μαζι του δεν θα του δωσυμε σημασια..Θα τ κλωτσησουμε, θα τα αγνοησυμε....Οταν φτασουμε ομως στην ηλικια και φυγουμε θα κλαψουμε...οχι γιατι θα ειμαστε κουρασμενι, στεναχωρημενοι και θα ξεσπασουμε πανω τους αλλα γιατι θα καταλαβυμε την αξια τους...Θα χυμε χασει αυτο που τοσα χρνια μας συντροφευε και μας βαοηθαγε....Πρεπει να τους φερθουμε τωρα καλα και να τα αντιμετωπισουμε σαν ανθρωπους γιατι μετα θα ειναι αργα και δεν θα μπορεσουμε να διωρθουσε την κατασταση

Θρανια:Οι καλυτεροι και παντοτινοι φιλοι καθε μαθητη-τριας

Θρανια <3<3<3

Μοναξια

Τι περιεργο πραγμα που ειναι...Μπορει να εισαι περιτρυγιρισμενος απο εκατομμυρια ανθρωπους αλλα εσυ να νιωθεις μονος. Μονος να κανεις ο,τι θελεις..Μονος για να πας μια βολτα, να παιξεις, να γελασεις....Ψυχικα νιωθεις κενος, μονος μπροστα στο απεραντο της ψυχης σου. Σωματικα παλι νιωθεις μοναξια αλλα δεν εισαι στην πραγματικοτητα...Σε περιτρυγιριζει αρκετος κοσμος για να παψεις να εισαι μονος αλλα αυτο δεν σου αρκει...Θες κατι παραπανω. Την αδερφη ψυχη σου για παραδειγμα...ειτε αυτη ειναι ενα αγορι, ειτε μια φιλη, ειτε ενα συγγενης...Ειναι απλα τ ατομο που ταιριαζεις περισσοτερο μαζι του. Το ατομο που πιθανον να νιωθεις πως εισαι εσυ με καποιες μικροαλλαγες

Βεβαια δεν ειναι παντα κακο να νιωθεις ετσι...Ειναι ενα φυσικο συναισθημα οπως η χαρα, η αγαπη, τ μισος...Πολλες φορες μπορει ν σε βοηθησει κιολας...Μεσα απ αυτην μπορεις να μαθεις καλυτερα τον εαυτο σου, να σκεφτεις και να συνειδητοποιήσεις πραγματα που πριν ουτε σου ειχαν περασει απ το μυαλο...Μπορεις να κλαψεις, να βρισεις, να θυμωσεις και ουτε να σε παρουν χαμπαρι...Μπορεις να ξεσπασεις ανετα χωρις φοβο...Κανεις δεν θα το μαθει

Αρα παλι στα ιδια ερχομαι...Νιωθω μονη αναμεσα σε χιλιαδες ανθρωπους αλλα ειναι καλ ή κακο τελικα? Πτε δεν θα το μαθω...Μπορει ομως να βρω την λυση αυτου του ερωτηματος μεσα απο την μοναξια μου...Θ τ ψαξω!

Μ αγαπας Σ αγαπω

Μ αγαπας Σ αγαπω...Τι πιο ομορφο στον κοσμο αυτο!

Μ αγαπας Σ αγαπω...Και αυτο με κανει πιο δυνατο!

Δεν υπαρχει τιποτε πιο ομορφο απο την αγαπη!

(L) (L) (L)

Για την αγαπη

Yπεροχο τραγουδακι

<3<3<3

(L)(L)(L)

Οι 700 Θεσποιεις

Ειναι ενα θεμα που με απασχολει απο την πρωτη γυμνασιου. Δεν μπορω να καταλαβω γιατι οποτε αναφερμαστε στην μαχη των Θερμοπυλων το μυαλο μας παει στν Λεωνιδα και στους 300 Σπαρτιατες? Οι Θεσπιεις τι απεγιναν? Ουτε κουβεντα γι αυτους...

Για να παρουμε τα πραγματα απο την αρχη...Στις Θερμοπυλες εγινε μια μαχη....Ο Εφιαλτης μας προδωσε. Προδωσε τον ελληνικο στρατο στους Περσες. Οταν ελαβε ενα μηνυμα ο μαντης πυ αφορουσε τον θανατο οι περισσοτεροι απφασισαν να αποχωρησουν μιας και ηταν ενα μικρος αριθμος απεναντι στο Περσικο στρατο. Μονο 300 Σπαρτιατες με αρχηγο τον Λεωνιδα και 700 Θεσπιεις αποφασισαν να μεινουν πληρωνντας το με την ζωη τους.

Το θεμα ειναι ομως οτι απο τοτε οι περισσοτεροι θυμουνται τον ενδξ Λεωνιδα και τους 300 που εγινε και ταινια και ξεχνουν τους Θεσπιεις.

Εδω εχω να κανω μια παρατηρηση. Γιατι να θυμομαστε μονο εκεινους? Τι καλυτερο ειχανε? Τιποτα...απολυτς τιποτα. Αυτ ειναι λοιπον που δεν καταλαβαινω.

Ας σας εξηγησω καλυτερα.

-Οι Σπαρτιατες 300 οι Θεσπιεις 700. Πολυ λιγοτεροι οι Σπαρτατες.

-Οι Σπαρτιατες εκατσαν γιατι τους υποχρεωνε ο νομος τους "Η ταν ή επι τας"(σοζζ αν τ σκτωσα) ενω οι Θεσπιεις εκατσαν εθολοντικα

Αρα αν το καλοσκεφτουμε καλυτερι σ αυτην την μαχη και αυτοι που πρεπει να θυμομαστε περισσοτερο ειναι οι Θεσπιεις και οχι οι Σπαρτιατες μιας και ηταν λιγοτεροι και δεν εκατσαν να πολεμησουν με την θεληση τους το πιο πιθανον.

Αρα για εκεινην την μαχη πρεπει να θυμομαστε ως ηρωες τους 700 Θεσπιεις και τους 300 Σπαρτιατες

Τ χαζοκουτι

Σ ολα τα σπιτια ειμαι σιγουρη πως υπαρχει σε σχεδον ολα τα δωματια ενα αντικειμενο σαν επιπλο που εχει ενταχθει για τα καλα στην ζωη μας. Μιαλω για το χαζοκουτι που εχει εισχωρήσει τοσο πολυ που δεν υπαρχει μερα που να μην το ανοιξουμε καθε μερα για μια ωρα τουλαχιστον. Οχι, δεν γινεται αυτο. Λογικα καταλαβατε για τι μιλαω και τι αποκαλω χαζοκουτι...?Την τηλεοραση φυσικα. Θυματα της ολος ο κοσμος. Μηδενος εξερουμενου. Ακομα και γω, το παραδεχομαι, πως εχω πεσει θυμα αυτου του τεχνολογικου επιτεγματος. Ναι ειμαι και γω.

Πρβαλει τα παντα...τανιες, σειρες, τηλεπαιχνιδια,ντοκιμαντερ, ειδησεις....Απο την μια ειναι ενα μεσο ενημερωσης, εκπαιδευσης και ψυχαγωγιας αλλα συνηθως αυτα καταργουνται και γινεται ενα μεσο παραπλανησης. Σε προκαλει να αγορασεις πραγματα που δου ειναι αχρηστα στην πραγματικοτητα, σου καθιερωνει ενα νεο τροπο σκεψης και ντυσιματος. Ακομα και τον τροπο που θα φας σου λενε...Προβαλουν καποια προτυπα που φυσικα ειναι λαθος. Τι σημασια εχει να εχεις ενα τελειο σωμα αλλα απο μυαλο τιποτα? Οταν δεν ξερεις να απαντησεις σε ερωτησεις απλες που εισαι υποχρεωμενος να ξερεις σαν Ελληνας και Ελληνιδα? Σ λενε πως αν εισαι πανω απο 55-60 κιλα εισαι χοντρος και κατω απο 1,70 κοντος. Γιατι να ειναι ετσι? Γιατι πολλες φορες η ευτυχια, η αγαπη και η επαγγελματικη σου αποκατασταση να εξαρταται απο τα κιλα και τ υψος και οχι το πνευματικ επιπεδο, την προσωπικοτητα και τον χαρακτηρα?

Αχχχ...αυτο ειναι κατι που με βασανιζει αλλα οπως ολοι ειμαι αδυναμη να παρω τα τηλεκοντρολ στα χερια μου και να πατησω off. Την αφηνω ανοιχτει να γεμιζει το κεφαλι μου ασυναρτησιες και βλακειες γιατι πολυ απλα αυτη ειναι η φυση του ανθρωπου απεναντι σε οτι μας προβληματιζει. Σπανια περνεις την ζωη στα χερια σου!

Το μαυρο μελλον μας

Ο ουρανος καθαρος. Για ποσο ακομα? Κοιταω στ βαθος και τον βλεπω καταμαυρο. Ανοιγω την τηλεοραση. Τιποτα. Ολα φυσιολογικα λες και δεν ειχε συμβει το παραμικρο. Ολα προβαλλουν σιριαλ, ταινιες, παιχνιδια....Μονο 2,3 μεταδιδουν τα νεα. Χαος! Ολη η Ελλαδα καιγεται. Εχει τυλιχτει στις φλογες. Εκτασεις γης, ζωα, σπιτια, ανθρωποι...Η φωτια περναγε και κατεδτρεφε τα παντα. Τιποτε δεν εμενε ορθιο. Αναρωτιμουν πως? Γιατι? Γιατι να συμβαινουν ολα αυτα? Αυτοι που αναβουν τις φωτιες δεν σκεφτονται το μελλον τους? Κι αν οχι τον δικο τους γιατι να μην σκεφτουν τα παιδια τους, τους φιλους τους...? Απληστοι, αχαριστοι. Δεν τους φτανουν αυτα που εχουν και θελουν κι αλλα. Κι αλλες εκτασεις γης. Μυαλο δεν εχουν? Δεν μπορουν να σκεφτουν τι θα χαθει με μια φωτια? Κι ας πουμε πως δεν υπολγιζουν την γη, τις περιουσιες...δεν μπορουν να σκεφτυν τις ανθρωπινες ζωες που θα σκοτωσουν για αν εκπληρωθει το συμφερον τους? Γιατι? Γιατι μας παραδιδουν εναν κοσμο στον οποιο επικρατει το χαος? Εμεις τι φταιξαμε? Γιατι το μελλον μας να ειναι μαυρ και αβεβαιο? Γιατι να το καθοριζουν εκεινοι? Γιατι?

(Το εγραψα τ καλοκαιρι την περιοδο των φωτιων...Ειδα πριν λιγο ενα αρθρο στην τηλεραση, τ θυμηθηκα και τ εβαλα)

Αγαπη

Δεν μπορω να καταλαβω γιατι ενα τοσο ωραιο συναισθημα οπως η αγαπη μπορει να σε πονεσει τοσο......Πως γινεται? Απ την μια να σου προκαλει τοση χαρα, ευχαριστηση, να σ ανεβαζει στα ουρανια αλλα απο την αλλη να σε πεταει αποτομα κατω, να σε ποναει τοσο πολυ που να λες πως θα πεθανεις. Πως γινεται? Δεν μπορω να καταλαβω. Κι ολα αυτα μονο μεσα σε λιγα λεπτα...Μονο και μονο απο μια λεξη, ενα βλεμμα....Οχι κατι παραπανω. Αυτα αρκουν για να πονεσεις πολυ...

:C :C :C

Αγαπη...μια απλη λεξη με μια περιπλοκη σημασια( που ποτε κανεις δεν θα καταλαβει)

Καπου μεσα σε μια αιθουσα κλειδωμενη υπαρχει μια δυναμη αγνωστη για τους ερευνητες που εσυ την κατεχεις οσο κανενας αλλος (Αλμπους Νταμπλντορ- Το ταγμα του Φοινικα-{μικρη παραλαγη})

Τι κι αν εχεις αγαπη να δωσεις και να πρσφερεις οταν ο αλλος την περνει και την εκμεταλευεται? Που να τολμησεις να μιλησεις, να ανοιχτεις ταν φβασαι πως ολα αυτα τα συναισθηματα θα γυρισουν μπουμεραγκ?

Αχχ...ποτε δεν θ τ καταλαβω

Ενα ασχημο τελος

Πριν καιρο υπηρχε μια παρεα παιδιων. Μια παρεα δεμενη πυ γνωριζοταν απ τ νηπιαγωγειο. Τοτε χωρις να ξερουμε τις εξελιξεις των πραγματων ελεγαν λεγαμε πως θα μαστε για παντα μαζι. Μεχρι να γερασουμε θα ειμαστε αγαπημενοι. Για μια ζωη. Ενωμενοι σαν γρθια. Ηταν αθωα χρονια. Αγαπημενα! Τ μονο που μας ενοιαζε ηταν να παιζουμε, να διασκεδαζουμε και να ειμαστε μαζι. Τωρα ομως? Τωρα χαθηκαμε...Χαθηκαμε γιατι ξεχασαμε εκεινα τα χρονια. Τα χρονια που ζυσαμε για ενα παιχνιδι. Τωρα νοιαζμαστε μονο για το αν ειμαστε ομρφοι και μας γουσταρει τ παιδι απεναντι... Πυ ειναι η φιλια μας? Η φιλια που λεγαμε πως δεν θα σβησει ποτε? Εσβησε τελικα...Εσβησε μπαινντας ενα ασχημο τελος. Ξεχαστηκαν οι αναμνησεις πυ ειχαμε. Κριμα...τ σκετομαι και κλαιω. Κλαιω γιατι καταθεσαμε τ οπλα. Σχεδον κανεις δεν παλεψε για να την σωσει...Σχεδν κανεις...Ακομα και γω μπηκα σ αυτ τ τριπακι...Σ αυτο που τοσα χρονια κοροιδευα.

Τωρα μετα απο καιρο που μπηκε αυτο το τελος καθισα και σκεφτηκα. Σκεφτηκα πως δεν αξιζει να κλαιω για το τελος. Αξιζει να καλαιω απο χαρα για τις αναμνησεις πυ μου χαρισατε...Ποτε δεν θα ξεχασω 10 χρονια χαρας και ευτυχιας

Αν και χωρια θα σας αγαπω για παντα

Αναμνησεις

-Αχχχ...

-Τι εχεις? Γιατι αναστεναζεις?

-Σκεφτομαι.....

-Τι?

-Τα χρονια που περασαν

-Μα τι λες? Εισαι μολις 16χρονων και μιλας για χρονια? Δλδ στα 80 σ τι θα κανεις?

-Ξερω γω...Μπορει ν μην ζησω ως τοτε

-Εσυ δεν πας καθολου καλα τελικα...Και τι σκεφτεσαι απο τα τοτε χρονια?

-Πολλα και διαφορα

-Με διαφωτισες

-Απλα οσα ζησαμε...Τις αναμνησεις μ. Ψαχνω να τις βρω, να τις θυμηθω. Δεν θελω να θαφτουνε. Ειναι οτι πιο πολυτιμο εχω

-Εχεις τους φιλους σου, την οικγενεια σου

-Ναι...εχω κι αυτους αλλα ποσο θα καρατησουν στο χρονο?

-Οσο θες

-Μπα...δεν νομιζω να αρκει αυτο...Οι σχεσεις φθηρονται, χαλανε...Οι αναμνησεις ομως οχι. Ποτε...σε συντροφεβουν παντου. Δεν θα σε προδωσουν ποτε γιατι πολυ απλα το μυαλο μας, τ υποσυνιδειτο μας, κρατα αυτα που μας κανουν ευτυχισμενους, αυτα που θα μας δωσουν θαρρος να προχωρησουμε. Ξεχνα τον πονο, τη θλιψη, το θυμο...

-Ναι αλλα ετσι δεν ειναι σαν να ζεις στο παρελθον? Σαν να μην προχωρας στη ζωη?

-Δεν ξερω...μπορει. Δεν με νοιαζει ομως. Νιωθω χαρουμενος. Εχω τους φιλους μου, την οικογενεια μου...Κραταω απο αυτους σα θελω να θυμαμαι. Ετσι για μενα παντα θα ειναι τα αγαπημενα μου προσωπα...Αυτα που μα αγαπησανε αι δεν με εκαναν να νιωσω ποτε ασχημα. Ηταν διπλα μ. Μπορει να μην ταιριαζει με την πραγματικοτητα αλλα αν ειναι να αρχισω να ζω την πραγματικοτητα με βλεπω γρηγορα να πεθαινω. Δεν θα αντεξω τοσο πονο, θλιψη, μοχθηρτητα....δεν θελω να νιωσω αυτην την καταστροφη. Τα παιδικα μου χρονια δυστυχως τελειωσαν...

-Δεν συμφωνω σ ολα...Ωραια...νταξει...οι αναμνησεις ειναι ωραιες. Σ θυμιζουν πραγματα που ποτε δεν θες να ξεχασεις. Αλλα τι?...Θα ζεις μια ζωη ετσι? Κλεισμενος στν κοσμο σου?

-Ναι...μπορει. Γιατι οχι

-Καλα...εγω παω. Δεν θελω μι τετοια ζωη. Ναι θα θυμαμαι οσα εζησα και θα γελαω ή θα κλαιω λεγοντας τι ωραια που ηταν τοτε ενω τωρα ελαχιστα απο αυτα μπορω να κανω αλλα θα εχω ζησει την ζωη μ. Θα πεθανω εχοντας περισσοτερες ανααμνησεις και ευτυχισμενος πανω απο ολα...Φευγω. Παω να ζησω την ζωη μου. Αντιο φιλε μου

-Αντιο

-Ελπιζω να τα ξαναπουμε

Βαρεθηκα

Δεν αντεχω αλλο...Οι μεγαλοι μας γεμιζουν το προγραμμα και περιμενουν να ειμαστε ευτυχισμενοι γι αυτο. Εφτα ωρες σχολειο, αγγλικα, δευτερη ξενη γλωσσα, πληροφορικη, το να τ αλλο...Μας ρωτησανε αν εμεις τα θελουμε ολα αυτα? Τα χουν κανει να ειναι μια αναγκαια κατασταση που χωρις αυτην δεν προχωρας και μετα σου ζητανε και τα ρεστα αν διμαρτυρηθεις....Δεν αντεχω αλλο...Δεν ειμαι μια μηχανη που να την γεμισουν γνωσεις, ειμαι ανθρωπος! Εχω και γω απαιτησεις, δικαιωματα και φυσικα ελευθερο χρονο. Που ναι ομως? Δεν τα βλεπω. Μας εχουν φορτωσει κι δεν εχουμε χρονο ουτε να ανασανουμε πια. Βαρεθηκα μια τετοια ζωη. Με γεμιζουν σαν ρομποτακι πληροφοριες για ενα αυριο, καλυτερο λενε, αλλα στι τελος θα καταντησω ανεργη. Που ναι το καλυτερο μελλον αν εχεις τελειωσει με 20, ξερεις 2 ξενες γλωσσες και πληρφορικη? Δεν τ βλεπω. Βλεπω χιλιαδες κοσμο να πειναει και να πεθαινει....Που θ του χρησιμευσουν αυτες οι γνωσεις οταν δν εχει ενα κομματι ψωμι για να ζησει? Πουθενα...Ειναι απλα χαρτια που γεμιζουν τον τιχο. Βαρεθηκα να ζω σαν μια μηχανη που χειριζεται αλλος....ΒΑΡΕΘΗΚΑ!

Ο Πριγκηπας

Ολοι στην ηλικια μας εχουμε ονειρευτει εναν πριγκηπα, τον πριγκηπα των ονειρων μας ή τον γαλαζιο πριγκηπα. Καποιον δηλαδη οπου θα μας αγαπα, θα ναι διπλα μας οποτε χρειαστει και θα μας φροντιζει. Υπαρχει ομως αυτο το ιδανικο προσωπο ή ειναι απλος ενα ονειρο,ενα παραμυθι, μια νεφελη που υστερα απο χρονια θα σβησει λογο του πονου και των απογοητευσεων? Αραγε υπαρχει ο πριγκηπας πανω στο ασπρο αλογο που θα κλεψει το κλειδι της καρδιας μας και θα ισχωρησει βαθια μεσα της τοσο ωστε ο αποχωρισμος θα πονεσει σαν δικοπο μαχαιρι? Κι αν υπαρχει θα τον συναντησουμε ποτε ή θα παραμεινει ενα ονειρο με "Happy End"? Που ειναι αραγε αυτος ο πριγκηπας? Υπαρχει? Ονειρα και αποριες σχετικα με αυτο το θεμα πλυμμηριζουν τις καρδιες καθε εφηβης αλλα και ενηλικης κοπελας που επιθυμει να γνωρισει τον πριγκηπα με το ασπρο αλογο του. Ανυπομονεσια και ελπιδα οταν νιωσουν ενα σκιρτημα για το αν ειναι οντως αυτος ο ιπποτης που περιμενουν. Στο τελος ομως συχνα καταληγει σε πονο, θλιψη, οργη γιατι αυτος που νομιζαν οτι ηταν ο τελειος ηταν απλα μια οφθαλμαπατη...! Αραγε η αγαπη αξιζει τοσο πονο, τοσο χρονο, τοσο μισος..........?
Ναι, το αξιζει γιατι στο τελος μπορεις να τον βρεις τον πριγκηπα ή ακομα κι αν οχι η καρδια σου θα γεμισει απο αναμνησεις, ομορφες στιγμες που θα σβησουν ολο αυτον τον πονο και το μισος.....!

Η χωρα του Ποτε

Μερικές φορές νιώθω σαν τον ΠήτερΠαν και τα χαμένα αγόρια. Μια παρέα παιδιών που αρνιούταν να μεγαλώσει. Μιαπαρέα παιδιών που αρνιούταν την πραγματικότητα και την σκληρότητα της αληθινής ζωής.Ζούσαν στον κόσμος τους που όλα ήταν παραμυθένια. Νεράιδες, Γοργόνες,Ινδιάνοι....Υπήρχε και εκεί το κακό αλλά πάντα έχανε. Ήταν εύκολο να νικήσεις και νακοροϊδέψεις τον κακό Χουκ…Ήταν εύκολο να σταθείς απέναντι του και να τον πειςΨαρουκλα. Όμως δεν είναι εύκολο να σταθείς απέναντι στα πραγματικά προβλήματατης αληθινής ζωής και να τα αντιμετωπίσεις…Να φωνάξεις και να τα κοροϊδέψεις…Ναγελάσεις μαζί τους...Όχι, όχι….καθόλου εύκολο. Γι αυτό ζηλεύω τον Πήτερ Παν.Γιατί μπορεί να κάνει όλα αυτά που εγώ αλλά και ο περισσότερος κόσμος δειλιάζεινα κάνει και να πει. Θέλωκαι γω με την βοήθεια της Νεραιδόσκονης να πετάξω για την μαγική χώρα του Ποτέ.Την χώρα που όλα είναι δυνατά. Γι αυτό πολλές φορές όταν κοιμάμαι θα μ ακούσετενα επαναλαμβάνω: «Δεύτερο άστρο δεξιά και ύστερα όλο ευθεία ως το πρωί». Γιατί πολύαπλά αυτή είναι η διαδρομή που πρέπει να ακολουθησω για να φτάσω εκεί. Προσπαθώαπλά να πάω μέσο των ονείρων μου …σ αυτήν την όμορφη χώρα που όλα είναι υπέροχα!

Εχει χαθει το χαμογελο

Μερικές φορές οι μεγάλοι ρωτανε γιατί είμαστε λυπημενοι και εμεις δεν απανταμε. Η σωστη απαντηση σ αυτην την ερωτηση είναι: Γιατι να μην ειμαστε? Οπου κι αν κοιταξουμε αντικριζουμε τη δυστυχια και τον πονο. Ο κοσμος μας εχει καταστραφει. Πώς να γελασουμε και να χαρουμε οταν ο διπλανος μας πειναει, όταν βλεπουμε να χανεται το πρασινο από τις φωτιες, όταν δεν μπρουμε να βγουμε εξω γιατι φοβομαστε? Πως? Οι μεγαλοι εχουν καταστρεψει το μελλον μας και μας ρωτανε επειτα γιατι ειμαστε στεναχωρημενοι. Εχουμε χασει το χαμογελομας εξαιτιας των πραξεων τους. Αυτό πρεπει να αλλαξει, πρεπει να αποκτησουμε ξανα το χαμογελο μας. Πρεπει!

(ένα αρθρο που εγραψα εγω και δημοσιευτηκε στη Σουπερ στην στηληTeen Reporters)

Welcome

Hi αζαπες μ....Εφταξα αυτο το blog για να μπορουμε να επικοινωνουμε και να εκφραζω μεσα απο εδω τις αποψεις και τα ονειρα μου μεσα απ την κουβεντα και τα κειμενα μου.

Ελπιζω να σας αρεσει...

Νεραιδοσκονη ας υπαρχει στην ζωη σας!

Mizzkaterinoula